5 Χρόνια μετά... ΖΩΝΤΑΝΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑ!!!Περήφανος, μα ποτέ αλαζονικός, αφτιασίδωτος και αυθεντικός, ήταν ατόφιο ό τι έβλεπες και άστραφτε μπροστά σου: ένα μικρό παιδί με το πεντακάθαρό του πρόσωπο.Όρθιος και αγέρωχος στην Κοινωνία, στο Σχολείο, στη Ζωή. Έβγαζε μόνο αγάπη για τους μαθητές του και τους ανθρώπους και τη μοίραζε απλόχερα στους γύρω του.Δεν του άρεσαν οι τιμές, ήξερε όμως να τις προσφέρει στους άλλους. Είχε μια αποστροφή στους ρόλους και τα αξιώματα κι ένιωθε να τον τιμά ιδιαίτερα μόνο ο ρόλος του απλού και αθόρυβου δασκάλου. Έβγαινε πάντα ιδρωμένος από την τάξη του μ’ ένα πλατύ χαμόγελο ικανοποίησης και με τη χαρά της προσφοράς.Δεν τον ενδιέφερε ο θόρυβος, η εντύπωση, η σκόνη... Προτιμούσε να μένει απλός, να είναι ουσιαστικός, να γίνεται χρήσιμος ως άνθρωπος της δράσης και όχι των λόγων.Ορθογώνιος, κάθετος και ίσος σε όλη του τη ζωή, χωρίς εκπτώσεις και μεταπτώσεις.Είχε τρεις μεγάλες αγάπες: Τους αριθμούς και τη μαγεία τους, την οικογένειά του και τη φύση. Και στις τρεις έδωσε πνοή και άδολη αγάπη.Λάτρεψε τα Μαθηματικά, μα δεν τα έκανε ποτέ πραμάτεια. Αφοσιώθηκε στην οικογένειά του και τίμησε το ρόλο ως σύζυγος, ως πατέρας, ως αδελφός. Και τον ελεύθερο χρόνο του τον άπλωνε λυτρωτικά στην ελευθερία που του πρόσφερε η φύση.Για να μπορεί κάθε πρωΐ να μπαίνει στο Σχολείο πρώτος και γελαστός, για να χαίρεται με τους μαθητές του τις μεγάλες στιγμές που έλυναν μαζί τους Γόρδιους δεσμούς, για να επιστρέφει στο σπίτι του με τη χαρά και την πληρότητα που αφήνει η αληθινή αίσθηση του χρέους.Σ’ ευχαριστούμε Δημήτρη για όλα όσα μας δίδαξες με τη ζωή σου, με τη δράση σου, με το ανάστημά σου, με το ήθος σου και το παράδειγμά σου. Για τα ίχνη ανθρωπιάς, προσφοράς και ανιδιοτέλειας που άφησες ανεξίτηλα στους χώρους που διέσχισες και στις αίθουσες που κράτησες ζωντανές πάνω από τρείς δεκαετίες με όπλο την ψυχή και την κιμωλία....Με καθυστέρηση πενταετίας, από σεβασμό στη σεμνότητά σου και με την αγάπη όλων εκείνων που είχαν την τύχη και την τιμή να σε γνωρίζουν και να σε τιμούν.Γιάννης Κατρίνης