του Γιώργου Μαρινόπουλου
Μετά από μία έντονη "κόντρα" με φίλους στο διαδίκτυο,μετά από κάποια δημοσιέυματα σε 1-2 ιστότοπους που έσπευσαν, χωρίς να ζητήσουν και την άλλη άποψη ή έστω την "απολογία", να πετάξουν την συνήθη λάσπη στον ανεμιστήρα,νιώθω την ανάγκη-ή καλύτερα επιβάλλεται- να πω δυο κουβέντες...
Κάποιοι φίλοι αλλά και μερικοί καλοθελητές που μας περίμεναν στη γωνία αντέδρασαν έντονα για την ανάρτηση δύο συγκεκριμένων ειδήσεων που φιλοξενήθηκαν στο HΛΕΙΑ TΩΡΑ. Δεν θα τις αναλύσω τώρα, περιμένω την επιβεβαίωση ή την διάψευση της μίας είδησης μέσα από τις εξελίξεις λίαν συντόμως για να επανέλθω καθώς και το άρθρο ενός καλού φίλου που διαφώνησε δημόσια κ' έντονα με την άλλη, άρθρο που θα φιλοξενηθεί σε περίοπτη θέση.
Οι ειδήσεις αυτές δεν θα "κατέβουν" από το ΗΤ, κάτι τέτοιο θα ήταν άδικο προς τον συντάκτες τους και ηθικά ανέντιμο. Θα παραμείνουν ως έχουν για να έχει και λόγο ύπαρξης η όποια αρθρογραφία φιλοξενηθεί με αφορμή αυτά τα κείμενα.
Κι εδώ, χωρίς να μπορώ να αποβάλλω ένα αίσθημα αδικίας, οφείλω να κάνω την αυτοκριτική μου (μας). Είναι γεγονός πως εξαρχής,έχοντας γνώση των δυνατοτήτων των ανθρώπων που συμμετέχουν σε αυτό το εγχείρημα, γέμισα με αισιοδοξία. Αλλά από την άλλη είχα και συναίσθηση για τα μέτωπα που θα ανοίγαμε με ανθρώπους που ίσως μας έβλεπαν σαν απειλή για τα συμφεροντά τους... Έτσι,θα 'πρεπε να είμαστε πιο προσεκτικοί και να περιορίσουμε τον όποιο ενθουσιασμό μας για την πραγματικά απίστευτη ανταπόκριση που 'χε κι έχει μέσα σε λίγες μόνο μέρες αυτή η "εφημερίδα", με επισκεψιμότητα που συνήθως χρειάζεται μήνες για να "χτιστεί"...
Και θα 'πρεπέ να είμαστε πιο οργανωμένοι,εξαρχής. Παλεύουμε με ένα τηλέφωνο στο αυτί και με mails και στο δρόμο όλη μέρα,να συντονιστούμε. Χωρίς την οργανωτική δομή, ελλείψει χώρου και διαθέσιμων πόρων, που 'χει ανάγκη μια τόσο μεγαλεπίβολη προσπάθεια για να αντέξει σε βάθος χρόνου. Δεν τα γράφω όλα αυτά για να ζητήσω ανοχή και κατανόηση. Τα γράφω για να τα διαβάσουμε κι εμείς,διοτί πρέπει να αντιληφθούμε μία ώρα αρχύτερα το μέγεθος της ευθύνης και να συντονιστούμε καλύτερα, να αποδώσουμε σε υψηλούς ρυθμούς και να αντέξουμε στην πίεση, όχι να πέσουμε στο copy/paste και στη δουλική συμπεριφορά προς αρμόδιους (ή αναρμόδιους, που κάποιοι "αγωνιστές" του διαδικτύου και μη προσκυνάν με την ελπίδα να γίνουν αρμόδιοι και δαύτοι κάποια μέρα-και πάει λέγοντας...). Είναι αποκλειστικά δική μας ευθύνη να παλέψουμε για να σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων- και όχι του αναγνώστη που διψάει για ενημέρωση και αλήθεια.Και θα το παλέψουμε.
Το μόνο που ζητώ από τους αναγνώστες είναι να επικοινωνούν μαζί μας όταν διαφωνούν με την παρουσίαση κάποιου θέματος. Όπως κάνουν όταν θέλουν να μας δώσουν συγχαρητήρια και κουράγιο... Και να είστε βέβαιοι ότι λαμβάνουμε πολύ σοβαρά υπόψιν τη γνώμη σας και ότι το άρθρο σας θα φιλοξενηθεί στην "εφημερίδα" μας διότι αποδεχόμαστε, για να μην πω επιζητάμε, την καλοπροαίρετη κριτική, έτσι θα γίνουμε και 'μεις καλύτεροι.
Κλείνω με ένα μικρό απόσπασμα απ' όσα έγραψα την πρώτη μέρα:
"Έχω ένα όνειρο...Να συνεχίσουμε να διαφωνούμε, να προσεγγίζουμε θέματα με διαφορετικό μάτι κάποιες φορές, όσο το κάνουμε όχι επειδή εξυπηρετείται κάποιο συμφέρον αλλά επειδή ο καθένας μας έτσι το πιστεύει κι έτσι το νιώθει, τότε όλα θα πάνε καλά."
Καληνύχτα σας. Και σας ευχαριστώ πολύ που διαβάσατε τούτες τις γραμμές...