Του Χρήστου Βορλόκα
...επιτεύγματά σας ως αφορμές για ενδοσκόπηση, αυτοκριτική, γνώση και συμμόρφωση.
Πρώτα με τη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση. Τι να πρωτοθυμηθώ; Το αεροδρόμιο; Τους ΧΥΤΑ; Τις τριτοβάθμιες σχολές; Το «αράχνιασμα» της περιουσίας του πρώην ΑΣΟ, την «άτυχη» και πολυδάπανη μεταφορά του εκθεσιακού κέντρου από το Ανόβερο; Μια τεράστια αλυσίδα αστοχιών και αποτυχιών. Το μόνο θετικό που θα μας μείνει είναι ίσως η ύδρευση από τον Ερύμανθο, ένα έργο που πέρασε ωστόσο από «μύρια κύματα» μέχρι να ολοκληρωθεί. Αντίθετα, ο εκσυγχρονισμός του αρδευτικού δικτύου, έργο τεράστιας και ζωτικής σημασίας για την Ηλεία, παραμένει ένα μετέωρο ζητούμενο.
Ουσιαστικά η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση για δεκαπέντε και πλέον χρόνια που υφίσταται ως θεσμός περιορίστηκε στον ρόλο του διεκπεραιωτή υποθέσεων ρουτίνας τις οποίες το κεντρικό κράτος αποφάσισε να τις πασάρει στον νέο αυτό θεσμό. Και μπορεί οι προθέσεις να ήταν καλές, όμως τα αποτελέσματα μάλλον διαψεύδουν τις αρχικές προσδοκίες. Ο νέος –τότε- θεσμός δεν κατάφερε να ωριμάσει και να απεγκλωβιστεί από τη γραφειοκρατική διοικητική αντίληψη. Δεν πέτυχε στα μεγάλα, έμεινε στα μικρά, στη ρουτίνα.
Ίδια γεύση και στον «Καποδίστρια». Μέχρι οι δημοτικές αρχές να κατανοήσουν πού έφταναν οι αρμοδιότητές τους μας προέκυψε… «Καλλικράτης». Στο ενδιάμεσο, γκρίνια, ολιγωρίες, αδιέξοδα, συγκρούσεις αρμοδιοτήτων, αποτυχίες… Θέματα που ο δήμος εκ προοιμίου όφειλε να έχει αντιμετωπίσει, όπως το μείζον πρόβλημα των σκουπιδιών και το κυκλοφοριακό, στην Ηλεία παραμένουν άλυτα και πιο οξυμένα σε σχέση με την προ «Καποδίστρια» εποχή.
Αν λοιπόν κρατάτε μεγάλο καλάθι ενόψει του «Καλλικράτη», τζάμπα θα… πιαστούν τα χέρια σας! Τα «πολλά κεράσια» που ακούμε για τη νέα διοικητική μεταρρύθμιση που άλλαξε τον χάρτη της αυτοδιοίκησης στην Ελλάδα, μας θυμίζουν το 1998. Τότε, ξεκινούσε το σχέδιο «Καποδίστριας», με αναλόγως πλουσιοπάροχες και γενναιόδωρες παροχές προς τους διευρυμένους νέους δήμους. Στην πορεία, πολλά αναθεωρήθηκαν και «εξατμίστηκαν» γιατί να μην γίνει το ίδιο και τώρα; Καλώς να τον δεχτούμε τον «Καλλικράτη». Με την ελπίδα να είναι πιο ουσιαστικός από τον «προκάτοχό» του…