της Δόμνας Μπαρούνη
Οι καιροί είναι δύσκολοι και με βασικό το πρόβλημα της οικονομικής κρίσης, η οποία απλώνει τα “πλοκάμια” της και τον αθλητισμό, τα προβλήματα για έναν σύλλογο γίνονται ολοένα και περισσότερα. Καταρχήν, να επισημάνουμε ότι αναφερόμαστε σε ερασιτεχνικά πρωταθλήματα και σε αθλητές που τα υπηρετούν πιστά τα τελευταία χρόνια.
Υπάρχουν πολλά σωματεία ποδοσφαίρου και μπάσκετ, τα οποία με δυσκολία μαζεύουν χρήματα για να εξοφλήσουν τα απαραίτητα έξοδα, κάτι που σημαίνει ότι και οι αθλητές που αγωνίζονται σε αυτές τις ομάδες πρέπει να σταματήσουν να απαιτούν να πληρώνονται “κάθε Κυριακή” και να ιδρώσουν λίγο παραπάνω για την φανέλα... πάνε οι καιροί που κανένας δεν κοίταζε την τσέπη του παράγοντα και το μόνο που τον ένοιαζε ήταν να κερδίσει η αγαπημένη του ομάδα, ο σύλλογος της καρδιάς του, το σωματείο του χωριού του! Αυτοί οι καιροί σίγουρα έχουν απομακρυνθεί, αλλά όλο αυτό πρέπει να επηρεάσει κάποιους που έχουν κακομάθει...
Τα ερασιτεχνικά πρωταθλήματα δεν είναι επαγγελματικά και κανένας αθλητής δεν έγινε επαγγελματίας απ’ την μια χρονιά στην άλλη. Όσοι δεν μπορούν να βρουν δουλειά για να ζήσουν την οικογένεια τους ή όσοι δεν τους φτάνει ο μισθός που παίρνουν ας ασχοληθούν με κάτι άλλο... να μην χρησιμοποιούν τον αθλητισμό για να εισπράττουν.
Ο αθλητισμός έχει γεννηθεί για να προσφέρει ήθος, αξιοπρέπεια και σεβασμό στον αθλητή, όχι για να του προσφέρει οικονομική άνεση. Στον πλανήτη γη, ένας είναι ο Μέσι που παίρνει εκατομμύρια ευρώ και πολλοί άλλοι που παίρνουν λιγότερα λεφτά. Αυτοί όμως οι αθλητές είναι παράδειγμα προς μίμηση για το οικονομικό ή για το ποδοσφαιρικό τους ταλέντο; Αυτό είναι ένα μεγάλο ερώτημα, το οποίο ο καθένας πρέπει να το απαντήσει στον εαυτό του.
Η φανέλα του κάθε συλλόγου είναι ιστορική για πολλούς λόγους... αυτή λοιπόν καλούνται οι περισσότεροι αθλητές ερασιτεχνικών σωματείων να την φορέσουν και να την τιμήσουν! Όχι να την αγοράσουν... ας γυρίσουμε στις παλιές καλές εποχές, καλό θα μας κάνει.