...από τον καρκίνο με τον οποίο πάλευε τον τελευταίο καιρό.Δεν σκοπεύουμε να παραθέσουμε εδώ κάποια βιογραφικά στοιχεία για τον Νίκο Παπάζογλου. Θα το κάνουν άλλοι. Κάποιοι από εμάς, ωστόσο, έτυχε κάποτε να τον γνωρίσουμε και να διαπιστώσουμε ότι το μεγαλείο της προσωπικότητάς του οφειλόταν κύρια σ’ ένα χαρακτηριστικό: τη σεμνότητα, το πιο δυνατό του προσόν, που δεν φαινόταν μόνο μέσα στην προσωπικότητά του αλλά και σ’ ολόκληρη την καλλιτεχνική του πορεία. Ο Νίκος Παπάζογλου ήταν ένα μεγάλο παιδί, αυθεντικός μέχρι το κόκκαλο, γνήσιος όπως η μουσική του, πιστός στην τέχνη που ακολούθησε χωρίς να λοξοδρομήσει ή να δελεαστεί από τα πολύχρωμα φώτα της πίστας και του βεντετισμού. Ένα μήνα μετά, ακολούθησε στην αιωνιότητα τον καλό του φίλο Μανόλη Ρασούλη με τον οποίο μεγαλούργησαν, χαρίζοντας στο Ελληνικό τραγούδι μερικές από τις πιο όμορφες σελίδες της ιστορίας του. Καλό σου ταξίδι Νίκο…«Μα γιατί το τραγούδι να 'ναι λυπητερόμε μιας θαρρείς κι απ’ την καρδιά μου ξέκοψεΚι αυτή τη στιγμή που πλημμυρίζω χαράανέβηκε ως τα χείλη μου και μ’ έπνιξε…»